کمانِ دوست

کمان دوست

باد صبا، چون بوزد از مکان دوست
گویا رسیده موسم گل، از دهان دوست

هر غنچه تا به سوی فلک سرکشد، ولی؛
کی می رسد همو به مقام و زمان دوست
از دست جور و عشوه که از یار می رسد
دل را رسیده داد و فغان از امان دوست
در دل رسیده تیر غمش، با هزار سوز
انگار می شود رها، همه مهر از کمان دوست
"رهرو"، بدان که دیده ات از گریه آب شد
آری؛ نداشتی خبری از نهان دوست

هادی دهقانیان نصرآبادی

31 مرداد 1396