وحشی!!! بافقی؟؟؟ چرا؟؟؟

توضیح در مورد تخلّص «وَحشی»

در مورد علت انتسابِ تخلص شاعر بزرگ عصر صفوی به «وحشی» دکتر  سیّد مهدی نوریان(استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاهِ اصفهان) فرموده اند:

«با گذر زمان معنای واژه ها تغییر می کند و در آن عصر کلمه وحشی به معنای کنونی استعمال نمی شده و برای معنای کنونی از واژه رمیده و امثال آن بهره می گرفتند. کلمه وحشی به معنای کسی است که عزلت را پذیرفته تا از صدمات مادی و معنوی مصون بماند و این کلام امام عسکری نیز بیان گر آن است: "من آنَس بِالله اِستوحَشَ مِنَ النّاس" ؛کسی که با خدا مانوس باشد، از مردم گریزان گردد.واژه وحشی با این نظر بسیار زیباست و تخلص شاعری به آن بسیار پر معناست که با روحیات شاعری همخوانی دارد و قابل توجه این که در کتب لغت عربی همین معنا مورد توجه قرار گرفته است و گویا الان نیز در زبان عربی همان معنا را دارد چون با بررسی هایی که انجام شده است، فراوان به این جمله برخورد کرده ایم که: «طوبی لمن استوحش من الخلق و کان جلیسه کتاب رب الخلق». بنابرین؛ لغت «وحشی»به معنای گوشه گیراست...»

{برگرفته از: گنگره بزرگداشت وحشی بافقی،

فروردین 1392، متن سخنرانی دکتر نوریان}.