آه آتشین
(در مرثیه پهلوانِ شهید علی لندی
نوجوانی که در راه نجات جانها، جان باخت)
کودکی در شعله های آتش و اندوه سوخت
همچو ققنوسی پرید و بر سر آن کوه سوخت
تا که بر گوش فلک آمد نوایی دل گذار
«وای مادر»هاش قلب ایذهِ بِستوه سوخت
او که در دل آرزوی کربلا می پرورید
در میان نیزه های آتش انبوه سوخت
هر شراره برتنش زخمی فُزود و جان گرفت
چون «علی» در لابلای آه خود بشکوه سوخت
دل به آتش زد، ولی آتش به جان مادرش؛
ناگهان افتاد و سرتا پای او اندوه سوخت.
هادی دهقانیان نصرآبادی
(رهرو یزدی) – 2 مهر 1400
