شعر "الهام"

فی البداهه در مسیر تفت-یزد نسبت به استاد عزیزم

دکتر سیدمحمود الهام بخش سرودم:

(بتاریخ هفدهم آذرماه 1395)

عجب نیکوست، شعرِ خوب "الهام"		زده طعنه به هر محبوب "الهام"
بباید بُرد تُحفه بهرِ عشّاق		ز نُقلِ نَقل و هم مکتوبِ "الهام"
شدم از دستِ آن والامقامی		چو عیسی عاشق و مصلوبِ "الهام"
چه گویم؟ مُهرِ مِهرَش بر دلم زد؛		شده ارکان ز هم، زآشوبّ "الهام"
به هرجا بنگرم، از شعر و از نثر		بساطش بشکند، جاروبِ "الهام"
اگر خواهم بنوشم مَی ز طبعش		چه بهتر گر بُوَد مشروبِ "الهام"
قیامت می کند، این قامت و مَن		نگاهم گشته هم، مجذوبِ "الهام"
نباشد شعرِ تو، ای "روزبه" جان!		به چشمِ عاشقان، مطلوبِ "الهام"
خدایا! دست و پا بشکسته گفتم		ز وصفِ قَدر، و شعرِ خوبِ "الهام"