در بیان بزرگداشت "حضرت حافظ (ره)"

بگو «حافظ»!

تنم از دیدنِ چَشمانِ آبت سخت می لرزد

نه چون کوهم، نه از سنگم؛ دلم از شعر نابت سخت می لرزد

من از اِنکار وزن و لفظ و نظمِ شعرِ تو هرگز نمی ترسم

سرم از خواندنِ رازِ درونِ آن کتابت سخت می لرزد

بگو «حافظ»! چگویم من؟ که از عشقت اثر گیرد

تو بیداریّ و این چَشمم ز خوابت سخت می لرزد

«اَلا یا اَیُّهاَ السّاقی اَدِر کَاساً وَ نَاوِلهَا»؛

بگردان باده را گویا؛ شرابت سخت می لرزد!

تو از اشعارِ نابت خواندی و با من غزل گفتی

که خوبان را تن از تیغِ عِتابت سخت می لرزد!

تمامِ عشق و عرفان از کلامت چون طلا گشته

ولی جانم از آن روحِ مُذابت سخت می لرزد

نگاهی از سَرِ لُطفت، به ابیاتِ تَرَم انداز

که شعر «رهرو» از حالِ خوابت سخت می لرزد.

 

هادی دهقانیان نصرآبادی

شنبه - 21/7/1397

تفت