بنام سبزه های رُسته در آغاز فروردین
که شد صد رشته مُروارید بر تن هایشان آذین
***
نشسته مُرغکی زیبا به روی سوسَن و خَتمی
گروهی سِهرَه بر شاخی، بگویند از ضمیر: "آمین"
نشانِ پیکرِ خونین گُل ها از که می جویی؟!
بجویم از دلِ لاله، که از آهی شده سَنگین
ز داغِ سرد و رازِ سَر به مُهرِ من
خبر دارد فقط؛ یک قلعه در نائین
نگار دلرُبای شب، مرا تا عُمقِ خود بُرده
اُمید دیگری دارم، ز یارِ صادقِ دیرین
اَمان از تلخکامی ها، نمانده چاره ای؛ آری
بگیرم دامنِ صُبح و،بخوانم قصّه "شیرین"
سروده:شامگاه 23 آبان 1396